ایران دموکراتیک و غیراتمی با سرنگونی ولایتفقیه - سخنرانی مریم رجوی در گردهمایی بزرگ مقاومت ایران در پاریس
 |
مریم رجوی |
23خرداد، 1394
به نام خدا، به نام ایران و به نام آزادی
به نام یکصد و بیست هزار ستاره تابان، شعلههای «شرف و کرامت انسانی» در برابر استبداد مذهبی،
به نام همه «بینام و نشانها» ی پرافتخار، آنها که جان فدا کردند تا دیگران آزاد زندگی کنند؛ و ایران در تاریکترین دوران تاریخ خود، ستارهباران باشد و سرفراز بایستد و فریاد بزند: سرنگون باد رژیم ولایتفقیه
صدا و سخن صاحبان حقیقی ایران به نام خدا، به نام ایران و به نام آزادی
به نام یکصد و بیست هزار ستاره تابان، شعلههای «شرف و کرامت انسانی» در برابر استبداد مذهبی،
به نام همه «بینام و نشانها» ی پرافتخار، آنها که جان فدا کردند تا دیگران آزاد زندگی کنند؛ و ایران در تاریکترین دوران تاریخ خود، ستارهباران باشد و سرفراز بایستد و فریاد بزند: سرنگون باد رژیم ولایتفقیه
منتخبان ملتهای جهان!
شخصیتهای بزرگوار!
هموطنان عزیز در این جا و در سراسر ایران، از همه شما که به این گردهمایی پیوستهاید، قدردانی میکنم. ما به این جا آمدهایم تا صدا و سخن صاحبان حقیقی ایران، یعنی مردم ایران را به گوش جهان برسانیم. در یک هیاهوی بیوقفه بر سر برنامه شوم اتمی و سه جنگ ضدانسانی در منطقه، کسانی به نام ایران سخن میگویند که دشمن ایران و ایرانیاند
مردم ایران، نه سلاح اتمی میخواهند، نه دخالت در عراق و سوریه و یمن و نه استبداد و شکنجه و زنجیر. مردم ایران دهها میلیون معلم، دانشجو، پرستار و کارگر به جان آمدهیی هستند که آزادی و دموکراسی میخواهند و کار و معیشت.
حرف آنها این است که:
اولاً، ولایتفقیه به پایان کار خود رسیده است.
ثانیاً، از نقض حقوقبشر در ایران، تا بنبست اتمی و از بحران منطقه، تا مقابله با گروه داعش راهحل یکی و فقط یکی است و آن سرنگونی خلیفه ارتجاع و تروریسم در ایران است.
تغییر بزرگ، یک خواست عمومی
به ایران به پاخاسته امروز نگاه کنید که بهرغم حدود 1800 اعدام در دوران آخوند روحانی، ملتهب و جوشان است.
قیام مهاباد و تظاهرات سنندج و سردشت و سقز و مریوان، شجاعت و خیزش هموطنان کردمان در برابر جنایت و بیعدالتی است. تظاهرات پیدرپی معلمان در تمام استانها، صدای مردمی است که نادیده گرفته شدهاند و برای حق زندگی و حق آزادی برخاستهاند. اعتصاب و تحصن روزانه کارگران، فریاد سفرههای خالی است. دهها رشته درگیری مسلحانه جوانان بلوچ و کرد و عرب، خشم یک ملت اسیر است که همه راههای اعتراض را به رویش بستهاند. صدها بار اعتصابغذا و اعتراض زندانیان سیاسی، پایداری ملتی است که در اتاقهای شکنجه هم، آخوندها را شکست میدهد. تحصن مادران زندانیان اعدامی، اعتراض دراویش گنابادی و اهل حق، شعلههای جسم و جان دستفروشان، همه اینها، غرش کوهی است، که میخواهد آتشفشان شود.
نگاه کنید امروز، کدام ایرانی هست که معترض نباشد؟ کدام ایرانی خواستار تغییر نیست؟
15میلیون هموطنی که در حومهها و حلبیآبادها در فقر و محرومیت میسوزند.
15 میلیون جوانی که کار و شغلی پیدا نمیکنند، و میلیونها خانوادهیی که زیر بار گرانی کمر خم کردهاند،
همه آنها یک درد دارند و یک تغییر بزرگ را میخواهند.
پس روی سخنم با شما هموطنان عزیزم در سراسر ایران است:
مقاومت، مبارزه و همبستگی شما، از هر قدرتی بزرگتر است. با ایستادگی در برابر این رژیم، هزار کانون شورشی یعنی هزار اشرف در ایران برپا کنید. زمانی است که از اعتراضهای شما میتواند قیامهای بزرگ شعلهور شود و ارتش قیام و ارتش آزادی چشم جهان را به روز آزادی ایران روشن کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر